والدى
لا وقت تدخل
فاليوم
صوت الطلقات يؤرقنى
وصرير جنازير الدبابات يقتلنى
عفوا
فاليوم عدولى عن فكرك.
فدمائى سالت من كثرة خوفك
لايوم لبدن قد عاش
فى ظل تأهب مرهون
بأمان زائف

فى الليل سكووون
أمتاز بعشقى للأرغول
فى وقت الظلمه

صبــــــــار

انا عن نفسى باتكلم كتير وكتير
من الرحلات
سقانى الحلم من مية قنا صبرى
وعدانى ماخلانى اكون الا من العاشقين
ايا حلمى اللى لسه ف بدء تفسيره
ابوس ايدك بلاش ترحل
دانا العاشق هوا سيرك
سنين العشق بارسمها على الرمله
ف وقت الصبح باغسل وشى
من نورها ف بدء نهار
انا الصبار بلا ميه ونابت فوق خطا حلمى
سألت الارض حنيه
طرح شوكى على جسمى
ما أنيت م الجراح عمرى
مانا جراحى مصاحبانى
ملازمانى حسب جنبى اللى نمت عليه
سنين باحلم
وباتألم
لأن الحلم ماوصلنيش
كفايه اعيش على خط البياض اللى
واصلنى من البيبان
ومنين أبان
وانا الضلمه مغطيانى بالأسود
اخاف احود عن الضلمه لا نور الصبح يعمينى
ويبقى الحلم ماتكملش
وماتكملش يالسانى
كفايه جراحى ساكنانى
وباخفيها مابين جلدى
على قدى
وخوفى الامى من شوكها تغطينى
يزيد طينى شقوق ف شقوق
واموت مفروق على حدودى
اللى مابتكملش

طراطيش

من يوم وتانى

ومطرطشانى ممعجنانى ملبشانى
الدنيا جوه مونه من الكوابيس
وماتعدش
ومتلبش
ولا بانكش
ولا باهرش
لاكنى حاسس ان الزحمه دواره
سنين الدنيا فواره
ونواره اللى جايالى مع الوقت
وما..... قولتش
اقول للعمر اهديلى الورود تسرح
يقولى العمرمايهمش
ماهو انت فقرى ومكرمش
كوابيسك حوابيسك قواديسك
مخلياك بتتلبش
ولا يهمكش تيار الهوى
العطشان
ومابتعرقش من يأسك
ادينى منى باتعلم
ولا اتألمت طول عمرى
لانى عارف انه يوم
يكون البدر فيه سارح
يعطّّّفنى ويلفحنى
بنور فارح
لاكنه امتى هايعلم
على جسمى ويتكلم
انا منتظره طول عمرى
باينه جاى فى المشمش

اقرار

خلينى
اتملى بنور الدنيا واطير
من غير مايطب علىّ
كابوس الزحمه الساكن فى المشاوير
وأقر انا العصفور اللى مابيطرش
الا ف حواديته ساعات
ويبات على لحم البطن
الميت جوه اللون الداكن
قلب حيطان العتمه الساكنه ف وسط الليل
خلينى
اطير
لوحتى ثوانى يشوفنى شعاع النور
اللى مابلحقش اشوفه ساعات
وسكات بيمر علىّ كأنه سنين
بتمر على العطشان من غير
الشرب
وبخاف من نفسى
لاالخوف يتملك جسمى ولانوبنيش
انى احلم يوم

دقات ناقوس المعبد

تسمعنى اناتى
طرقات الباب الحديدى
خلف القضبان السوداء
الليل يغنى مرثية دوقه فى القصر الملكى
وصهيل الخيل الكائن
فى ظل الظلم والاستعباد
محدود الحركه
استلهم لحنا
اعزف على قضبان نافذتى الصغيره
تسترجع اناتى اللحظات
ماقبل مقابلة الجلاد
لا اجد الفرق الان
لتشابه جرحى قبل الجلد وبعد الجلد
الدلو القاطن فى ركن الحجره
يحتاج لامداد يدوى
كى يعلن عن ماساة القرن الحادى والعشرين
تشرين الخوف يناجى الظلمة فى الاحشاء
لا وقت عشاء
فاليوم موات الطهر
اليوم .قيام العهر من التابوت.............
جالوت.
ماعادت تبكى بعد الان
فقأت عينيها بيديها من فرط الجوع
لا وقت رجوع
فاليوم موات الاستأذان
اليوم محاصرة الاركان
من غير دخول

هند

حلمك يا هند بتحلمه كل البنات
فارس جميل
حالل شعوره ع الحصان
اللى مايملكش ف حياته غير جناح
وشعور جميل يبدا برعشه ف القلوب
معرفش ليه بتدوبى لما بتسمعينى؟
مع انى عادى ف الكلام
انا ليه باحس معاكى
انى ف السما
بالمس زراقها
وباحس انى من جديد..........
باحلم يا هند
بحلم يمكن زى حلمك
وبنت مش زى البنات
موجوده ف الكون اللى عايشه جوه منى
واخده من البنت اللى اشوفها
ملمحين
او حتى واحد
وتصدقينى لما اقولك
واخده منك
ضحكتك
او لون دفاكى بين خدودك
او شكل تسطيرة شعورك ع الجبين
وآهين يا هند
لو كنتى شوفتيها بتسكن بين منامى
ومغطيانى بين كفوفها.......
انا نفسى اشوفها ف الحياه
زيك كده ما بتحلمى
انك تشوفى حلم غير كل البنات
فارس بتاعك
ملك ليكى ف دنيتك
يحلم معاكى بالبياض

وبتشاقى

وبتشاقى واضم ايديه لاديكى
وبتعافى والف الدنيا فى عنيكى
ومهما العمر طال بى انا ليكى
كطفل وليد فى يوم العيد بتشاقى


تفوت مسافات لو احنا بعاد تنادينا
عيون الليل من الزحمه تلاقينا
بحبك موجه فى البحر اللى علانى
وخلانى احب جديد ونتلاقى